Hati dan perasaan kita tiada siapa tahu. Nampak macam tak ada apa kan? Tak apalah, memang patut jadi rahsia sendiri. Semalam,hari yang paling menyedihkan. Kenapa buat macam tu dekat aku? Aku buat apa dekat kau? Aku tak pernah berniat nak buat benda tak baik pada kau. Kau tahu tak? Perasaan aku dah cukup terluka dengan orang sekeliling aku. Aku ingat dengan kau tak. Tapi? Haishh. Kau kawan aku,kau teman aku. Aku tak sangka kau buat aku macam tu. Tapi 5 hari yang lepas kau buat aku rasa down sangat. Hmm,semalam, apa jadi dekat aku,aku tak tahu nak cerita dekat siapa. Aku nak cerita dekat kau,tapi mana kau?
Hmm,kau tahu? Apa 'dorang' buat dekat aku? Kau tahu kan keadaan aku dekat dalam rumah tu? Aku sure mesti kau tahu. Kau tahu tak? Aku ingat,tahun baru,kehidupan baru lah kan. Tapi tidak. Kehidupan aku sama sahaja. Aku sedih sangat. Ye,memang aku berazam bagai. Tapi tak mungkin kan kalau azam aku nak tercapai kalau orang lain tak beri kerjasama? Aku rasa aku dah tak tahan sangat.Hmm. Tak apalah,aku ingat apa kau pesan pada aku. Aku kena fikir positive. Aku kena jugak sabar. Macam mana sekalipun,mereka tetap darah daging aku. Aku tak boleh benci dorang. Tapi,maaf. Aku kena jujur,hati aku dah tak berapa sayang dekat kau wahai NS. Kau tak membantu aku dekat rumah ni. Aku pun penat jugak. Aku pun ada tanggungjawab. Tapi aku rasa,tanggungjawab seorang pelajar lagi berat daripada tanggungjawab kau sebagai pekerja. Aku kena siapkan homework dan sebagainya. Hmm,tak apalah,malas aku nak bisingbising. Aku kan kena hormat kau? Hmm.
Maaf pada kau. Tapi aku dah tak tahan. Penat sangat dengan perangai kau. Dan kau jangan nak marah aku,memekak dekat cousincousin lain.Aku selalu pergi rumah Maklong sebabkan kau! Aku rimas dengan kau. Hmm,harap kau hormat perasaan aku,mak dan abah. Kami juga ada perasaan :) Assalamualaikum.
NazlinAdlina